Mijn zoon van acht stond op een nacht naast mijn bed, hij pakte m’n hand. Ik wist meteen dat hij het was met zijn beweeglijke onderzoekende handjes.

‘Wat is er, wil je weer wat weten?’ vroeg ik, ‘is er haast bij?’

‘Is god een autodidact?’ vroeg hij klaarwakker.
Ik moest lachen om die heerlijke vraag. Onder het laken probeerde ik mijn grijns te verbergen.

‘Natuurlijk, dat moet wel, god heeft geen enkele opleiding genoten’

‘Het is dus een doe-het-zelver!’
‘Ja zoiets, god heeft zichzelf alles aangeleerd, het is een echte amateur’

‘Wat is dat?’
‘Een amateur is een liefhebber!’
‘Waarom moet ik naar school, als god ook nooit naar school is geweest?’

‘Je hebt gelijk, welterusten’
‘Hoef ik dan niet naar school?’ drong hij aan.
‘Als je zulke vragen stelt kun je advocaat van de duivel worden’

‘Is de duivel dan ook een amateur?’
‘Nee, dat is een professional’
‘Hoe wordt je dat?’
‘Door naar school te gaan’