Auteur: openbaargeheim.

door

Wind

Legendarische winden
waaien doorgaans
niets vermoedend
‘n fonetische ruis
van betekenissen
door ‘t taalgebladerte
fabelachtige toververhalen,
parabels over doel & bedoeling,
noodzaak & nut,
vol van verwonderstellingen
over lot, wijsdom & stom geluk
als de wind eenmaal weerloos is
gaan liggen blijkt deze hemel
weer vrij van betekenismist
en zucht in verlichting
alleen in kale bomen
klinkt de zin immer windstil
door

Puntgaaf

Zullen we, weten is meten,
zijn jaarringen tellen of genieten
we liever de schaduw van deze boom?
Zullen we dit prachtige gebied
ontginnen of onontgonnen laten?
Dat nalatigheid zoveel moeite kost.
Er lijkt geen vuiltje aan de lucht,
alleen wat gore condenssporen
aan de hemel van voortvluchtigen.
Na het laten zullen er heel wat
heelhamers nodig zijn om de
wereld weer puntgaaf te slaan.
door

Bevinddingen

vergaderend zwerfstof
vormt ‘n navelpluisje
waar ooit ‘n streng zat

weggeknaagde kijkgaatjes
in het verduisteringsgordijn
deze mot promoot de zon

een vleeskleurige vlek
midden in je gezichtsveld
het eilandje van neus

‘n leeg leger in het gras
vol ongeboren haasjes
in details schuilt het…

door

Rectificatie

Zie zo…
wat heb ik
mij tot nu toe
argeloos & secuur
vergist….
Dit is namelijk
nooit Po geweest
wat hier is geschreven,
maar ‘n puur Zoëtisch
feestslingerend weefsel,
ontologisch onbevattelijk
sowieso…
Zoë….Oud-Grieks,
pluimnaam voor
dit benullig leven
in hechte cohesie
dat zich buiten
deze zinnen om
viert als Zoëzie
Voor al wat
roert en raakt
wil dit zoëtisch heten
door

Wegstroming

de weg stroomt…
zijnde onderweg
schoont de weg zich
als zeep die zich
zelf weg wast
weg is rivierachtig
gaande weg beide oevers
tegelijkertijd aftastend
met haar nat
van bron tot monding
één langgestrekt hier
waar immer leeft
in dit laatste nippertje nu
door

G.O.A.T

Zullen we ooit nog
iets beters durven
verwachten dan Bach,
tegen de beterweters in?
Of leggen we ons neer
bij het niet weten
hoe nu in hemelsnaam
vooruit met de geit?
Enkel geniale fouten
zijn het waard om
minimaal te herhalen.
Alleen een reeks perfecte
fouten zou nog zo iets
subliems kunnen openbaren
Kunnen we leren om
compleet de fout in te gaan
in plaats van te vermijden ?
Kan alleen dat wat niet
de bedoeling is nog iets
oorspronkelijks voortbrengen ?

 

door

Mozaïek

Lijm van aandacht
kleeft spontaan,
-zelf onzichtbaar-
de tienduizend dingen
en alle scherven daarvan
naadloos aan elkaar
werkeloos toeschouwend
kleeft ze aaneen wat eens
los en zelfstandig leek
niets weet te ontsnappen,
noem maar eens op
wat er zoal ontsnapt
en het zit met één
subiet vast in dit mozaïek
aandoenlijk hoe onwijs dit
verenigende kleefsel
myriaden van betekenissen
lijkt te suggeren
neem maar eens
vergeefs afstand om
te zien wat dit geheel
van lukrake steentjes voorstelt
of liever verdwijnen
in dit laatst bijgelijmde?
door

Lente

blatende slaapjes
staan lamgeschoren
kaal te grazen
blakend in de waakwei
totaal uitgeteld…
hoeveel waandagen
zijn er inmiddels
reeds over de dam ?
van virtuele droomwol
breit ‘n knotsgekke herder
zijn zomernaveltruitje
om bij zonnewende
de hondsdolle maan
tot een wulpse tango
te verleiden