Wie slaapt vertrekt.
De vraag is alleen; in welke richting?
Als ik mensen daarnaar vraag krijg ik de meest uiteenlopende antwoorden.
De meesten slapen rechtuit met hun hoofd naar voren, alsof ze een snelweg afleggen.
Ook zijn er die rechtuit slapen maar telkens afslagen nemen, links, rechts.
Er zijn er zelfs die rotondes ‘nemen’, en dan rondjes blijven slapen.
Een zeer uitzonderlijk geval sliep op een rotonde in de verkeerde slaaprchting, linksdraaiend, onderhavige respondent was overigens geen Brit.
Maar dit is nog maar het begin, zo zijn er slapers die achteruit slapen als in een vrije val ruggelings naar beneden.
Of recht omhoog als in een lift, de laatsten doen verslag van een razendsnelle hemelvaart rechtstreeks naar de allerhoogste verdieping.
De schuinslapers slapen daarentegen als zeilbootjes die tegen de wind in oploeven, even over stuurboord, dan weer over bakboord.
Zijslapers raken in een slaapdronken toestand hun onderscheid van links en rechts kwijt, het is alsof ze nog maar één zij hebben. Beide zijden voelen samengesmolten tot één zijde, wat tot paniek kan leiden.
Doolhofslapers beslapen een driedimensionaal labyrint van slaapgangen. Ze worden vaak uitgeput wakker van de eindeloze claustrofobische tocht van omlaag, rechtsaf, omhoog, linksaf en dan weer dezelfde kruipgang achteruit terugslapen omdat de gang doodloopt…

Ik verbaas mij over al die slaaprichtingen omdat ik zelf nogal naar binnen toe slaap.
Of het een richting weet ik niet eens,
het is meer een ineenstorting.
Implosief stort ik in tot een lege kern.
Als ik na de slaapreis weer aanwakker moet ik mijzelf weer van de grond af opbouwen.

‘De slaap is een mysterieus continent dat massaal toerisme trekt, ondanks het feit dat het er niet erg zonnig is’ F.Wildesheim