“Ik durf het bijna niet te zeggen, Joost, je bent immers historicus”
“Voor de draad ermee, je bent immers vrij en wellicht vrij van voorkennis”
“Wel…is het niet immoreel om volgende generaties op te zadelen met de totale geschiedenis van vorige generaties, en dan vooral de trauma’s?”
“Je bedoelt dat traumatische geschiedenissen worden doorgegeven aan onschuldige nazaten?”
“Ja en dat ze die erfenis niet mogen weigeren zonder daarvoor te worden veroordeeld”
“Het zou onterecht kunnen zijn anderen te belasten met jouw geschiedenis, maar de kennis van die geschiedenis kan je meer inzicht bieden in het heden, zonder daarvoor schuld te dragen”
“Dat begrijp ik maar wat het heden ons leert is dat we niets leren van al die voorkennis”
“Dat is wel een heel sombere open deur”
“Ik heb het idee dat we met het doorgeven van die traumatische erfenissen in een vicieuze cirkel leven, het is een drama dat volgende onschuldige generaties die onverwerkte trauma’s moeten oplossen, dat mag je niet van ze vragen”
“Het klinkt inderdaad onrechtvaardig dat onze kinderen onze onverwerkte troep moeten opruimen”
“Dat is natuurlijk wat er in iedere familie gebeurt, kinderen die ambities van ouders moeten waarmaken…”
“Geschiedenis raast ook maar door, het heden wordt dagelijks bedolven onder nieuwe geschiedenissen zodat er nooit tijd voor reflectie is”
“We zouden een time-out moeten inlassen…we stoppen de productie van geschiedenis!”
“Of we zouden kinderen zo moeten opvoeden dat ze terecht nooit de erfenis van hun ouders moeten accepteren”
“Zoiets ja, elk kind heeft het recht om als onbeschreven blad te beginnen, wel op de hoogte van, maar wel vrij van die voorkennis”
“Ik ben bang dat ze dan ons hele huidige systeem zullen ontmantelen”
“Als het terecht is zal het moeten gebeuren”
“Ze zouden geschiedenis schrijven”