De hemel op aarde kent geen geschiedschrijving.
Geschiedenis beschrijft drama, oorlogen, strijd.
Er valt niets te noteren ten tijde van de hemel op aarde.
Het leven loopt op rolletjes.
Niets is zo onoverkomelijk of men weet er wel harmonisch mee om te gaan.

Over geluk valt niets te zeggen, ze heeft genoeg aan zichzelf.

Ondanks of dankzij gebrek aan historische bronnen zijn er wel opvattingen en oordelen over het paradijs: het zou saai, vervelend zijn, altijd hetzelfde, gelijkmatig, slaapverwekkende harmonie, geen ontwikkeling, geen verwikkelingen.

Is er een voorkeur voor drama? Oorlog bestaat op alle nivo’s; tussen de seksen, psychologische oorlogsvoering, economisch oorlog, biologisch oorlogsvoering, ideologisch, zelf sport is oorlog.
De mechanische herhaling in het nieuws valt het meest op, steeds hetzelfde liedje.
Wat is geschiedenis anders dan de ingesleten groef van de gewoonte, een plaat die blijft hangen. Kunnen wij leven zonder geschiedenis?
Kunnen wij, vrij van de reactiviteit van het geheugen, elke situatie fris en nieuw bekijken en zien wat nodig is en vooral zien wat nergens voor nodig is.

Er zijn onder dementerenden voorheen heel nare mensen die dankzij hun dementie transformeren naar zachte, vriendelijke opgewekte wezens.

Ze hebben geen idee meer wie ze zijn, ze leven zonder geschiedenis.