-Wat doet u?
-Ik sta achter u in de rij voor de kassa…?
-Nee, ik bedoel voor de kost.
-O, wat voor werk….ik doe heel leuk werk!
-Wat goed, dat voelt vast niet als werk, als het leuk is.
-Inderdaad, wat duurt het trouwens lang deze rij.
-Het is spitsuur in het betalingsverkeer, zullen we naar die andere kassa verhuizen?

-Nee, ik blijf wel hier.
-Maar wat voor werk doet u dan precies, als ik zo vrij mag zijn?

-Het is heel precies werk, het luistert heel nauw..
-Specialistisch werk dus!
-Ja, en eenmalig, je kunt elke dag weer opnieuw beginnen vanaf nul.

-Maar wat doet u nu, ik ben heel nieuwsgierig.
-Dat vertel ik liever niet, anders gaat iedereen het doen, u bent trouwens bijna aan de beurt.
-Maar, als ik vragen mag; waar haalt u uw klanten dan vandaan als u er zo geheimzinnig over doet?

-Ze vertellen het gewoon door, mond op mond.
-Was het een lange studie?
-Dat viel mee, maar het afleren van wat ze je daar wijsmaken kan jaren duren.

-Dat klinkt als een ontgoocheling?
-U verwoordt het heel mooi, volgens mij geldt dat voor elke studie. De praktijk vraagt om alles wat ze je hebben wijsgemaakt af te leren, dat is ontgoochelend.

-En dan?
-Als je goed ontgoocheld bent sta je weer open voor betovering van de praktijk…wat doet u zelf voor werk?

-Ik ben schrijver.
-Ik dacht al, deze man is veldwerk aan het doen.
-Wilt u mijn zegels voor de spaaractie?
-Nee, dank u, ik spaar ook niet.