We hebben uw manuscript gelezen, u hoort dus stemmen?
Natuurlijk hoor ik stemmen en ik luister graag naar ze. Wildesheim zegt ergens:
‘Wie geen gehoor geeft aan innerlijke stemmen laat zijn geesteskinderen verhongeren, wie kan zo harteloos leven?’

Bent u een psychiatrisch patiënt?
Als twee druppels water, met dit verschil; dat ik van mijn muzen hou, alleen een patiënt wijst zijn muzen af.

Het enige wat u van een gek onderscheidt is dus dat u het opschrijft?
Dat zou heel goed kunnen, ‘expressie is een feestje van de geest’, ook weer Wildesheim.
Zijn de stemmen die u hoort niet veel te particulier om lezers mee lastig te vallen?
Dat is schijnbaar zo, maar is het niet de taak van het schrijven om het universeel te maken of op z’n minst invoelbaar en zo belevingswerelden uit te breiden?

Hoe kun je het persoonlijke universeel maken?
Kom op zeg, lees Wildesheim; ‘het persoonlijke is universeel, alleen het zwijgen en het verbergen van het persoonlijke maakt dat het particulier lijkt.’ ‘Schaamte is de schepper van het persoonlijke.’
Wat is dat nou weer, Wildesheim zeker, ik dacht dat schaamte omgekeerde ijdelheid was!

Zoals u hoort te weten sluit niets elkaar uit.
Dus zonder schaamte zou alles universeel zijn?

Ik ben bang dat wij uw werk niet in ons fonds kunnen opnemen, u rept met geen woord over bedrijfsmanagement.