Het weerbericht klonk aandoenlijk:
‘Volgende week wordt het somber weer!’
Vlak daarvoor was net het brekende nieuws gelanceerd:
‘dat dierentuindieren voortaan geen naam meer zouden krijgen, het zou ze alleen maar vermenselijken’.
Mensen zijn toch verwarde dieren, een diergaarde was toch bij uitstek iets menselijks, door en voor mensen.
Ik zag Henk-Jan de Andescondor meteen al onnoemelijk sip kijken naar Sigourney de Dromedaris.
Dieren hebben het recht om onmenselijk te worden behandeld
en het weer heeft recht op depressie met hier en daar een slechte bui.

De dierverzorgers in de beestentuin riepen diezelfde dag nog: ‘Hee, jij daar met die strepen, moet je nog stro met een beetje bix derbij, en ‘Dingetje’ met die kieuwen, nog even slokje water?

Zo werd in een handomdraai de dierenwereld verbeterd door een simpele ontnaming, X de weerwolf jankte onnederlands gepassioneerd.
Maar de zon scheen, erg blij te schijnen, ondanks het weerbericht.

Even dacht ik: zou het geen maatregel tegen het schuldgevoel zijn dat we voelen als we oog in oog staan met onschuldig veroordeelde gedetineerde dieren in onze gevangenissen. Maar dat is natuurlijk onzin, probeerde ik te denken.