Roemtol

De opgegraven urn staat als coryfee
op ‘n voetstuk, asresten uit haar
buik zijn als compost verstrooid…
musea noemen haar: oud antiek
artefact uit ‘n zoveelste dynastie
inwandig verlangt ze authentiek
naar de voorouderlijke rivierbodem,
verzonken klei in amorfe inertie
herinnert zich  ‘t teder wrede kneden,
rondtollend in natte handpalmen,
dan nog die glazuren vuurzeehel
en nu ten toon staand, luxe vernedering
Welke suppoost loopt haar omver…
brengt de schaal van Richter redding?
Wie vermaalt haar scherven tot stof,
wat brengt haar thuis in de bedding
om weer vloeiend zijn te verwerven?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *