Met je vriendje kon je eindeloos kijken naar de grijparm op de kermis
die steeds vergeefser het goudgeverfde horloge probeerde te winnen uit de glazen bak met het witte aquariumgrit. Opgeven was kennelijk geen optie. De stoere vader hield zich groot na ieder bijna… en wisselde nog wat kleingeld. Je had geen geld, dus niks te verliezen. De omstanders wisten al lang hoe laat het was en genoten gratis mee. Hoe langer het duurde waagde je het niet om te lachen als het uurwerk in het grit viel. Je zorgde wel dat je weg was voor de man blut was en getergd moest afdruipen. Die ene keer dat het horloge er uitgevist werd waren we verbijsterd. De man wisselde het horloge meteen weer in voor een lading kleingeld…en ging door met grijpen. Hij wist dus zelf ook hoe laat het was, maar het kwartje viel niet. De grijparm is inmiddels vervangen door het internet… het devies is graaien maar.
De wereld…tot kermisattractie gebombardeerd.