De normaalridders zijn in de meerderheid.
Normaalridders baseren zich op de dubieuze aanname, ‘meten is weten’…
waarmee alles wat niet meetbaar is geen enkel bestaansrecht heeft.
Deze afgemeten houding maakt de in beginsel relatieve aanname absoluut.
De meetlat vormt immers het onomstotelijk bewijs.
Dat een meetlat feitelijk alleen zichzelf meet wordt gemakshalve vergeten.
Deze aanname, beter gezegd ‘waanname’ verleent in combinatie met een zwijgende meerderheid totalitaire macht aan de normaalridders.
Wie zwijgt stemt toe en zo helpen ze de normaalridders aan een meerderheid.
Om alle voordelen mee te kunnen genieten doet de zwijgende meerderheid alsof ze normaal zijn, uit opportunisme. Niet instemmen leidt tot uitsluiting en stigmatisering,
Een leven als afwijking is toch niet normaal, wel nee… dat is abnormaal.