tegen een zwarte tompouce die hij voor
zijn mond houdt alsof hij
elk moment kan gaan toehappen…
Een fietser slingert als dronken
met één hand aan het stuur,
in zijn andere hand tuurt hij
naar zijn zwarte tompouce
alsof die hem de weg wijst
en onthult waar hij zich
op dit moment bevindt…
In de supermarkt lopen klanten
met hun zwarte tompouce aan hun oor
luisterend naar wat voor boodschappen
de tompouce vandaag weer dringend
moet hebben.
Buiten staat een vrouw haar hond uit
te laten, hond schijt achter haar rug
op straat, terwijl ze zonder tompouce
in het luchtledige staat te oreren…
Heeft u het tegen mij? ,vraag je…
maar ze verstaat je niet en maakt
een afwijzend gebaar… is ze doof?
Slagroom in haar oren van de tompouce?
Je druipt af, sorry… je hebt haar onbedoeld
gestoord in haar persoonlijke levenssfeer.
Loopt de psychiatrie op straat?
welnee, het is de zwarte tompouce
die de regie heeft van deze film.
Verslavend lekker zijn die zwarte tompouces kennelijk.
Maar, al even kennelijk, ook onverzadigbaar…