ach en wee,
jouw eizachte hersenklei
geest boetseert er alle
mogelijke vormen mee…

geestig masseert ze
grijze brei tot buitenhuid
boetseert er leven in,
oren, ogen, neus

van wie zijn deze
handen van klei
die zich dit hoofd kneedt?
zo vraagt de mond plots…

het grijze denkt nu
wezen te zijn
het voelt klei, eet klei,
het praat kleitaal…
stelt zich ten dienste…
biedt zich aan en eist:

‘Leg je diepste wens
onder mijn tong en ik vervul…
met mijn lemen leemte’

maar wee,
als er geen wens ligt
waardoor ik het mens-zijn
niet proeven kan dan…

sla ik alle vormen tot
één amorfe homp

dan mogen jullie jezelf
uit de klei trekken

ik mag dan wel Golem zijn
echter…