Ach de mensen meneer, ze…
ze houden zich zo mooi groot
onder vrolijke reklameparasollen.

Echter hun huizen tranen…
dakgoten vullen zich meneer,
waterputten kunnen het
onverdrotene niet meer aan.

En noem het van overheids-
wege geen huilen meneer,
op straffe van ‘raumpflicht’,
dweilen met een zakdoek.

Ja meneer, is het niet
om te janken zo’n zooi…?
Het beste was ooit dat bootje,
waar je dan samen in zat,

eendrachtig tegen het nat,
meneer…