Ik werkt zo hard,
niet normaal gewoon.

Ik werkt onafgebroken
op de slappe lachspieren
om aan te sterken.

Ik is zo serieus & toegewijd
aan lachwekkend zijn.

Als eerlijk verdiend loon
voor ongedane arbeid
lacht ik zich uitbundig uit,

met als rijke bijvangst
deze euforische buikpijn,
tot tranen toe bewogen
niemand in ‘t bijzonder te zijn.

Wie lacht er om wie of wat?
Een vraag die lijkt op water
dat zichzelf kletsnat onder spat
als geschater in geschater.

Vele inwisselbare ikken
werken samen
op onze lachspieren
om het afwezig zijn te vieren
in het slaan van elke flater.