Elk ding speelt
dat het een metafoor is
voor wat dan ook

ze vertelt haar verhaal…

Neem deze steen,
die nooit iets zegt
over hoe alleen en één
ze samen is
met alle andere stenen.

Droomt de steen
een pad te vormen of
door een ruit te vliegen?

Wenst ze aanstoot te geven
aan de zoveelste ezel
of wil ze geslepen
tot edelsteen.

Was deze steen ooit
een bergtop of kwam ze
als meteoor neer
uit de ruimte,
voorteken aan de hemel?

Deze denkbeeldige steen valt
in de metaforische vijver
van de lezer
en laat wat kringen na
om dan glad te worden
vergeten.

Dankzij de vijver van het vergeten
kunnen dingen steeds weer
hun verhaal aan ons kwijt.