Vergissen is menselijk of vergis ik mij nu weer?
Wat betekent menselijk eigenlijk?
Meestal komt alleen het meest wenselijke boven drijven:
het mooie, het goede, het ware… wenselijke talenten en vermogens.
Wat we onwenselijk vinden noemen we liever onmenselijk.
We noemen het allerergste, als ik mij niet vergis…liever beestachtig om het buiten de mens te plaatsen.
Het lelijke, slechte en het leugenachtige wordt met de mantel der liefde toegedekt…
als doekje voor het echte bloeden…of vergis ik mij nog eens?
In werkelijkheid zijn we natuurlijk even menselijk als onmenselijk.
Menselijk is dus een containerbegrip waar de duistere kant zich in schuil houdt.
In tegenstelling met het wenselijke dat zich immers graag laat zien, prat gaat en te koop loopt. Het ontkennen van de duistere kant is het meest onwenselijke vermogen.
Er zit niet 1 rotte appel tussen talloze gave appels. Elke appel bezit het talent om rot te zijn. Rotte appel zijn is uitermate menselijk…of vergis mij nu voor de zoveelste keer?