
Soms ben je
na lang zoeken
als psychonaut
uitgevonden
en tref je jezelf aan
als Fomfaai Hachelbout
nooit eerder had je
als zodanig bestaan
gisteren was je nog
Baron Wirwar Koeterwaal
sinds er niets meer
te zoeken viel vond je
ongezien…
‘Je van het’
Wie kent ‘het’ niet,
mooier dan klatergoud
en subliemer dan een
wel of nietmachien
‘Het’, zo onzijdig,
is verheven eufemystiek,
dit pluimnoemsel heet
even Fomfaai Hachelbout
‘Het’ kan je schroefsel
geen moer meer schelen
Wat zal zich morgen spelen?
Een bordje havermout?
Heerlijk, zo’n bevrijdend gedicht!
Nou, bij mij is helemaal de weg weg