Slechts één enkele oase zo blauw

in dit overvol ledige heelal.

Als woestijn van ruimte, kaalslag
in de ruimste zin van het woord

Ze is de navel en streng koord
dat ons beademt en opvoedt

met begrenzing van ‘n laatste
adem die ons waarden geeft

even vruchtbaar als zeldzaam
ijkpunt voor al wat leeft