Mijn zoon van acht zal nooit ouder worden.
Let wel, geen enkel drama, hij is niet ziek.

Hij is onsterfelijk en nooit geboren.
Als een lemniscaat.
Ik zal ook nooit ouder worden,

toch leeft deze zoon van acht in mij.

Hij is de zoon die geen vader had en mij adopteerde als wees.

Anders was ik nu verweesd geweest.

Mijn zoon geeft mij ongewild wijze raad.
Als vader heb ik immers geen benul van opvoeden.

Hij wijst mij de weg van het onbedoelde.
Zo’n kind weet alles, speelt met zandkastelen in de branding                                                                  en begint na elke grote golf gewoon opnieuw.

Samen vieren we de volmaaktheid van het onvoltooide.