Zullen we ooit nog
iets beters durven
verwachten dan Bach,
tegen de beterweters in?

Of leggen we ons neer
bij het niet weten
hoe nu in hemelsnaam
vooruit met de geit?

Enkel geniale fouten
zijn het waard om
minimaal te herhalen.

Alleen een reeks perfecte
fouten zou nog zo iets
subliems kunnen openbaren

Kunnen we leren om

compleet de fout in te gaan

in plaats van te vermijden ?

Kan alleen dat wat niet

de bedoeling is nog iets
oorspronkelijks voortbrengen ?