Nescio revisited

Ach, kijk, het maakt zo mismoedig…
de smalle oude snelweg,
zo aandoenlijk dat eerste asfalt…
die weemoedigmakende tweebaans met tegenliggers…
ze hebben haar tot vierbaansbreed gepromoveerd,
om nu ook deemoedig naast elkaar
in files te kunnen rijden
en elke gedateerde lantaarnpaal
moest ootmoedig wijken
voor halogeen koudlicht aan designmasten.
Het aquaductje bij Vianen hebben ze ook al gedempt…
wat blijft er over van ons Hollandse wegennetlandschap
omzoomd met die pittoreske bedrijventerreintjes.
Moge de hoge heren der planologie daar hartelijk
voor beloond worden…
en het liefst een beetje hardhandig…
niet te wankelmoedig.

Lichtzingig

Als je zo naar buiten tuurt
zijn we
veertien zonsopgangetjes verder
en een klein uurtje of wat te laat…

Vraag me niet wat voor dag het is
ik leefde nooit op of in de tijd
maar dit licht twee weken geleden
was precies zo
nadat
de wind was gaan liggen
onder de schemering van het land
op een matras van stilte

de rekenmeesters zijn weer eens
ongestrafd overijverig geweest inzake
het dagelijks lichtmanagement
implementatie van de zomaartijd

hoe of ik dat weet?
door de geur van lindelaan…
de luister van vogels…
zwaluwen gieren het uit
zij raken nimmer van de wijs
het wijsje
dat het licht zingt…

Het doet me ergens
aan denken…
aan…
ik weet het niet

Zwarte tompouce

Man loopt over straat hardop te praten
tegen een zwarte tompouce die hij voor
zijn mond houdt alsof hij
elk moment kan gaan toehappen…

Een fietser slingert als dronken
met één hand aan het stuur,
in zijn andere hand tuurt hij
naar zijn zwarte tompouce
alsof die hem de weg wijst
en onthult waar hij zich
op dit moment bevindt…

In de supermarkt lopen klanten
met hun zwarte tompouce aan hun oor
luisterend naar wat voor boodschappen
de tompouce vandaag weer dringend
moet hebben.

Buiten staat een vrouw haar hond uit
te laten, hond schijt achter haar rug
op straat, terwijl ze zonder tompouce
in het luchtledige staat te oreren…
Heeft u het tegen mij? ,vraag je…
maar ze verstaat je niet en maakt
een afwijzend gebaar… is ze doof?
Slagroom in haar oren van de tompouce?
Je druipt af, sorry… je hebt haar onbedoeld
gestoord in haar persoonlijke levenssfeer.

Loopt de psychiatrie op straat?
welnee, het is de zwarte tompouce
die de regie heeft van deze film.

Plantage


verlegen boterbloemetjes
openen zich schuchter
naar het benieuwde licht

jonge haasjes peuzelen
treuzelend naïef van deze
zomergele plantage

zag je ooit ‘t meest gele
stervend van geluk
zo subliem overgaan
in een vers planthaasje?

Onwijze tegels


Nergens vele klokken
hebben horen luiden
en denken te weten
dat er geen klepels zijn.

Men haalt vrij eenvoudig
de kanarie uit de kolenmijn
maar hoe in hemelsnaam
‘t kolengruis uit je kanarie?

Beter alle putten preventief
dempen als te weinig in ‘t bezit
zijn van ‘n geldig zwemdiploma.

Van wege het feit dat talloze
denkbeeldige schapen niet
te tellen zijn kan men beter
maar meteen in slaap vallen.

Eén schaduw maakt nog
geen zomer, daar is een
hele zwerm schaduwen
voor nodig en dan pas zon.

Stenen stoten gemeen
tegen elke ezelpoot dankzij
de macht der gewoonte,
geen steen loopt er omheen.

Verbandgaas

Onze kunstdokter wikkelt
de dingen in verbandgaas
zorgvuldig en discreet
achter het doorzichtige
gordijn van echt kunststof

Het publiek wordt geacht
zoals gewoonlijk om daar
doorheen te kijken om het
trauma van de dingen en
hun bezitters te doorzien

Kunst maken is inwikkelen,
omslachtig omzwachtelen,
in vitrines liggen mummies
als geofferde voorwerpen
om de kunstgod te behagen

De teloorgang van ‘t ding
wordt ritueel bezegeld,
de mens zal zonder dingen
verdergaan, ontzwachteld
ontdaan van elke buitenkant

Het publiek voor deze kunst
moet nog herboren worden,
aldus beeldend kunstdokter,
meedogenloos heelmeester
opereert zonder verdoving

Vermeerdering


Vermeer leest
hemels tegenlicht
van haar gezicht, zijn liefste
brieflezende lief
beleeft ‘t wonder mee

verwachtingsvol bedeesd
leest ze in zijn blik
weerspiegeld in de parel
aan haar gave oor
onder craquelé

verstild aandachtig
stromend als eeuwig
geschonken melk

zonder ‘t pril geluk
in elk pikseltje licht
te vermorsen

Huisvesting


Het insectenhotel werd bedacht door de natuurliefhebber die het insectendom een handje wilde helpen. Dit idee komt waarschijnlijk voort uit de rare aanname dat moeder natuur een ziek, zwak en misselijk wezen is dat er amper in slaagt om zich te handhaven. In werkelijkheid is ze natuurlijk een onverwoestbare kracht die het best gediend is bij langdurige en zorgvuldige verwaarlozing. Nalatigheid, in de vorm van: stoppen met gif spuiten is alles wat een insect nodig heeft.
Laat een doods braakliggend terrein 5 jaar met rust en het verandert in een pionierbiotoop, overwoekerd en bevolkt door nietmenselijke dieren. Het idee om dakloze insecten samen in een hotel onder te brengen is aandoenlijk naïef.
Voor vogels is het hotel een soort snackbar gevuld met diverse lekker hapjes. Ik heb meermalen spechten en andere vogels hotels zien leegpikken. Het hotel is dus wel een goed idee, maar dan om vogels te voederen. Insecten kunnen zich beter verspreiden op onvindbare onderduikadressen….anders zijn ze ‘gefundenes fressen’.

Voorbarig momentum

Is de tijd van uitgestelde rouw
over de geleden geschiedenis
onbenut verstreken als
een gepasseerd station?

treinen denderen voort
in alle windrichtingen

beginnen we niet beter meteen
nu al aan voorbarige rouw
over nog niet geleden verliezen?

rouwen met de wolven
in het bos
om het feit dat de olifant
in de kamer
op de kolenmijnkanarie
is gaan zitten
waarna hij ons verhaaltje
uitblaast
laatstademig welteverstaan

dieren maken nergens
een verhaal van…