Eet deze wiek
aai lof joe….

Leest men graag ongrijpbaar heden
of mijdt men het als de fonetische vogelpest?
Onnavolbare onzinnen zonder aanwijsbare reden…
snappezvous kletsteksten…raarheid als ‘n koe.

Soms lijkt dichten ‘n gekke ekster
die voor elders ergens nesten bouwt
voor nog ongelegde eitjes,
ongekookt en zonder zout.

Tekstnesten die elke vogel verleiden
om gerust hun ei in te kwijten.
Onderwijl hele zwermen verwijten,
waarom dichter zelf geen ei legt…
‘Leg desnoods jezelf er in!’

Dichten zegt: Het is onuitlegbaar,
te rararaar voor woorden, subliem
is dit goddelijk onvermogen,
dat zien alleen eufoor gestoorden
met hun eksterogen die zacht als dons
het graniet van normaal doorboren.

Nesten bouwen is des dichters ei,
ze leeg laten maakt raarste vogels vrij.
Hun vogelziel is dan voorgoed vervlogen.

Elk tekstnest ‘n vlechtwerk,
een wee deemoedig mandje
om nietsvermoedend broedend
plots doorheen te vallen
de gevederde lezer
snapt er dan ook echt
de ballen van…

Eet deze wiek
aai lof joe
(biet me ziek)


Ik denk dus ik ben…
wekt mij de slappe lach,
even niet denken en je bent weg.
Ik dacht dus nu ben ik er geweest…

Het meest lachwekkende
aan het verschijnsel mens
is zijn zelfingenomen schofthoogte
en dat aap sapiens echt meent
dat de wereld om hem draait
als was mensheid de as
van deze kringlopende globe.

Was ‘t maar waar dat de mens
‘n lege as was, dienstbaar aan
de levens van medewezens.
Het schijnt de grap die ze is niet
te begrijpen, vervalt steeds (gaap)
opnieuw in dezelfde gebeurtenis.
Het zal de geschiedenis in gaan
als de meest dominante Waanaap
‘n wonder dat zulke rampen bestaan.

Arancina
de witrode Calabrese
sinaasappelschil op pootjes

als wildste hond
van het noordelijk halfrond
likt ze ons elke ochtond
de handen en voeten af

bezeten proeft ze van de
huidige bazensmaak
als droge jus

ze likt zich thuis in de dag
dat ze blijven mag
om nu
ons te domesticeren
met af en toe ‘n blaf


Cursor
probeert vergeefs
dit puntje .
achter de zin
te deleten .

lijkt ‘n zandkorreltje
op het scherm .

wijsvinger zwijpt
als een gek .

zonder resultaat .

zit er soms ‘n vuiltje
in het oog .

dat zich niet laat
wegvegen .

het stipje blijft
midden in ‘t zicht .

starend
als ‘n pupil .

doe ‘t oog
maar dicht
als je kunt

geen enkel punt


Het huwelijk van Elsschot
slaat de spijker op zijn kop
maar de plank volledig mis,
want ware liefde betovert
zij die samen echt genoten,
de rest is begoocheling.

Men wil dit voor iedereen
en liefst ook voor immer,
want tussen droom en daad
staan praktisch geen bezwaren
en dierbare vertedering
die niemand kan verklaren
die des avonds komt
wanneer men samen slapen gaat.

Zo stromen jaren henen
tot ver voorbij de dood
zien we gebenedijde lieden
die zich ‘n echt paar weten
stil vervuld op de oever gezeten
‘n Godvergeten & onbedaarlijk
aandoenlijke aanblik bieden

Is dat niet geestig

het enig lachende dier
te zijn of niet
te zijn?

of dat is niet de vraag,
is de vraag meer: Will I Am?

waar zit eigenlijk
die schudspier die
doet schuddebuiken
van plezier?

***

de fysio-gnomie van de lach
is gelukkig nooit blootgelegd
ondanks de vergevorderde
humoristische chirurgie

nadat het enig lachende dier
zich heeft dood gelachen
blijft er dat legendarische niets
over dat om zichzelf lacht

niets in het bizonder

***

Natuurlijk lachen alle dieren
zich slap om ‘t beest Sapiens

elk dier lacht weer anders
de een mekkert als een gems

sommigen kraaien of gieren
of lachen op z’n salamanders

ieder kent ‘t eendengeschater
of getrompetter van olifanders

het krolse gekrijs van ‘n kater
elk dier lacht met andere spieren

vissen lachen met waterlanders
en dat alles om levens te vieren