Het dilemma van een lijn trekken is natuurlijk
dat je het vlak in tweeën verdeelt,
de vraag is of je dat wilt uitdrukken?

Het beste is dan nog een meanderende lijn….
het liefst vertikaal om elke associatie met een horizon
of landschappelijkheid te vermijden.

Om de lijnscheiding minder absoluut te maken
zou een stippellijn of streepjeslijn uitkomst bieden,
zodat het visueel verkeer
makkelijker van kijkvlak kan veranderen.

Kleur kan beter vermeden worden
vanwege de nogal dwingende
cultureel bepaalde associaties.

Vormen zijn ook vermijdenswaardig
omdat ze onherroepelijk
een achtergrond suggereren.

Om zoveel mogelijk non-dimensionaliteit
uit te drukken kan de meanderende stippellijn
het best niet op een plat vlak worden
aangebracht, maar zou zich idealiter
door de vrije ruimte meanderen.
Bijkomend voordeel is dat men dan
ook meteen verlost is van de lijst
als raam op de werkelijkheid.

Enig probleem wat zich nog opdringt is:
Waar begint de stippellijn te meanderen
en waar stopt die?

De stippen zouden steeds iets verder
uit elkaar kunnen gaan staan
waardoor de lijn geleidelijk oplost
in een stip zonder horizon.