Maand: oktober 2022

door

Letterzwerm

letters strijken neer
op de lege waslijnen
in een speelse geest

lettergekwetter
met gevleugelde woorden
vormen ze een zin

schoongewassen taal
als een wilde letterzwerm
vliegen ze plots op

lukraak vluchten ze
weg van hun betekenis
als losse letters

zo vluchtig is taal
als het ongeschreven blijft
kraait er geen haan naar

er hangen druppels
aan de verlaten waslijn
tot ze wegdrogen

Osho Ozamaki©️FutonPress

door

Uitgesproken

wat ben je anders
dan een vaas
met een boeketje
immer verse zintuigen?

neus ruikt zichzelf,
is ze haar bron op het spoor?

hand tast in ruimte naar zichzelf
als in een handschoen
van luchtdruk

(nagels aan de hand jeuken,
ze kunnen zich niet krabben)

oor hoort zich als een ruisend
warme holte waar moeiteloos
oceanen in passen.

tong slaapt in mondholten
ze laat zich zo kosmisch
dichtbij smaken.

en deze achterafse gedachten
begrazen vredig het ganse alfabet
laten vluchtige uitwerpseltaal na.

gedachten kunnen niet denken,
ze blijven argeloos
als onbespiede dieren
in het ongerepte
geen jager die ze belaagt.

ze vervliegen als de adem
waarmee ze zijn uitgesproken.

uitgesproken gedachten
zeggen niets meer,
daarvoor zijn ze
te uitgesproken.

door

In Memoriam


Ze was als zangeresje begonnen, Corry Fee. Had ooit een zomerhitje gehad met ‘Met het hart op de tong…’ Daarna was ze de televisiewereld ingerold. Rolletje gespeeld in de zeepserie ‘Gisteren was alles beter’…(GWAB) even later werd Corry gevraagd om een antwoordenkwis/kook/reisprogramma te presenteren hetgeen ze jarenlang niet onverdienstelijk volhield. Nu zat ze aan praatschouwtafels als zijgast en ervaringskundige mediapersoonlijkheid. Haar privéleven had immers breeduitgemeten in de glimmende kleurbladen gestaan…de hele traantrekkende emotionele winst & verliesrekening… liefdesleven, scheidingen, onderscheidingen, ziektes, de ongelukkige keuzes, de vloek van het bekend zijn en natuurlijk, het vergeten worden. De biografie verscheen uit de vlotte pen van een spookschrijver: ‘Hoe bleef je in beeld’ heette het toepasselijk. Het was een laatste grashalm om nog eens in de media op te blinken. Helaas overleed ze tijdens de uitzending… waardoor het boek wel meteen genomineerd werd voor een literaire prijs. Corry Fee was ooit een open boek geweest voor het grote publiek dat zelden boeken las en zelf inmiddels de vergeetachtige leeftijd had bereikt. De spookschrijver nam met gepaste discretie de prijs minzaam in ontvangst. Wie kende haar eigenlijk niet?
door

Gutmensch Derrick

Kriminalpolizist Derrick leek lange tijd een standvastig ethisch kompas op het Europese continent, tenminste voor wie televisie keek. Met zijn legendarisch lamlendige gedrevenheid bracht hij misdadigers voor het gerecht. De misdaad zelf was nooit te zien, alleen maar het voldongen feit op de plaats van het misdrijf. Geen wilde achtervolgingen, geen onvertogen woord van de speurneus tegen de verdachte ‘verbrecher’. Derrick trok in een zeldzaam geval wel eens zijn handwapen, maar loste bij mijn weten nooit een schot…wat een superieure beheersing. De ultieme ‘Gutmensch’ loste alles liever geweldloos op met zorgvuldig gekozen woorden. Een icoon van rechtschapenheid was deze televisieheilige in regenjas. Zijn serviele assistent en chauffeur Harry bevestigt in de serie zijn leermeester, kijkt bedenkelijk tijdens de lange stiltes die der Kommisar gelaten laat vallen, alsof hij dodelijk vermoeid raakt van al de criminaliteit. De wallen onder zijn ogen onderstrepen dit nog eens in de vele close-ups.
Dat de acteur iets goed te maken had werd pas duidelijk toen aan het licht kwam dat hij bij de Waffen-SS Totenkopfdivisie had gediend. Achteraf begrijpelijk waarom Harry zijn heilige baas zo bedenkelijk aankeek.
door

Mahatma


Waar blijven nu die ethisch
geavanceerde kanonnen
die principieel vegetarisch zijn…?

Opgediend op een bedje van lachgas,
met kogels van vogelveren
om de kieteldood te praktiseren?

Is het wezensvreemd dat ons mensenpark
nog steeds vleesetende kanonnen bouwt
en daarnaast ook volop mensen kweekt
om onverzadigbare kanonnen te voeden?

Zo logisch heeft het gezond verstand
geresulteerd in rationeel cynisme.
Esthetisch is het zo lelijk en lucratief,
onze vleesverwerkende industrie.

Het toont zonneklaar dat er nooit
een ethische evolutie is geweest
die de technologische revolutie
tot het wenselijke kan begrenzen.

De meest moderne wreedheden doen
in niets onder voor de Middeleeuwse
heksenjacht of de Azteekse mensenoffers.
Hooguit zijn ze anoniemer, wat massaler
en op totale vernietiging gericht.

‘Menselijke beschaving’ vond Mahatma
best een goed idee, wie begint ermee?

(Foto: Derrick…”Jaja Harry, der Mensch ist nur auf die Welt um festgenommen zu werden!”

door

Naïef

Een dierlijk mens is nooit te oud voor een gelukkige jeugd.
De leefkunst ligt in de onschuld van de eerste keer,
die zich bewust naïef verheugt om er nog weer opnieuw te zijn,
om alles nog eens dunnetjes, over te doen als de eerste keer.
De kunst is dus: hoe blijf je bewust naïef?

Nog altijd speelt de blootvoetindiaan, geluidloos rondsluipend
met het leven, om stilaan elk spoor te wissen en belagers om
de paradijstuin te leiden, vallen en strikken te zetten voor jagers.
Laat ze maar denken dat de roodhuid is uitgestorven, veiligheid
is er alleen in het niet bestaan.

Nog dagelijks begraaf je graag als een bejaarde jonge hond
je gekoesterde wonderbot diep onder je bestaansgrond
om telkens te vergeten waar… en dan dolzinnig verrast je kluif
weer te ontdekken, zo raakt het bestaan nooit afgekloven.
Dat bot is het kind, spelen is het merg.

Geloof in verbeelding is een staat van naïef bewust zijn. F. Wildesheim

door

Zoekmachine

We hadden iets gevonden,
of had het ons op bestaan betrapt?
Geen benul wat het was…
dat hield ruimte open
voor een leegte
waar nog niets bepaald…

De moeiteloos gevonden zoekmachine
vertelde ons algoritmisch wat het was…
met terugwerkende kracht
was het gewoon
zus of zogenaamd.

Alle lege gelegenheid leek opgelost
in de naam van het gevondene,
maar boven verwachting groeide
de namelijke onthulling als een plantje
dat wortelde in de aarde van verlangen
met blaadjes van verheuging
in de zon van warme aandacht…

Wie weet of er bloesem…
of welke vrucht zal…?
Van de dode dingen die zich in jou planten
weet je nooit de bloeiwijze
weet je nooit welke vrucht ze gaan dragen.
Dit niet weten is de smaak van bestaansgrond,
het zogenaamde weten zijn slechts de schillen.

door

Rite

Aarde werd vaak begraven,
middernachts in het aardedonker.
Als dankbaar eerbetoon namens planten
wier wortels altijd welkom waren.
Men groef een diep droog gat in haar op.
Tijdens een plechtig afscheid
met zwijgzachte handen
werd met dezelfde opgegraven aarde
het gewijde gat weer gedicht
en uit een waterkom besprenkeld,
bezwerend reciterend: kom om,
kom om, kom om….!
Dan zong men met droge mond
en schorre keel hoe gulzig ze dronk.
Onder haar eigen grond bedolven
rustte aarde wederom vredig in zichzelve.

Oude rituelen, kom er maar eens om.

door

Uitgeblust

Overbodigen aller landen
verenigt u in uw leunstoelen en bedden.
Zet u in voor het hogere doel.
Waren er maar meer Russen
die als nietsnuttige Oblomoffen
vredig bleven rusten op hun kussen,
uitgeblust schuifelend op sleetse sloffen.
Overbodigen als luie luizen op een leeg hoofd
ondertussen liever luisterend naar het getjilp
der mussen, van elk fanatisme beroofd.
Dekens blussen branden.
Alleen tussen de lakens
laat waanzin zich nog sussen,
uitgeblusten aller landen,
verenigt u!