Palmen

Prachtig…deze verloren heimwee
naar een waar, een waar dan ook…
daar… waar je nooit bent geweest.

Nooit kwam je aan, daar op die kade
zonder koffers, maar wel berooid
van alles wat men met jou voor had

Nooit spoelde je ergens aan
op dat verre palmenstrand
na die fatale schipbreuk
omdat je nooit aanmonsterde

Het ontbrak je g.z.d. aan
de nodige heimweemoed
om dit hier te verlaten
voor een één of ander hier

Nooit arriveerde je laffe lijf
op het centraal station van Ergens
zonder vervoersbewijs bleef je
onvertrokken zonder vertrekhal
weifelend over welke bestemming dan ook
gelukkig verwijlend in dit hier

Je reis heeft nooit enige duur gekend,
op dit perron van eeuwig heden
met onverlangde vervulling bezegeld

Je propellers draaiden dol
de cockpit bleef echter leeg
landingsgestel werd nooit ingetrokken

overal toestemming om te landen
maar niets kon de ziel verlokken
om ruimten te verruilen, om met
betere lokaties te gaan schuiven

nimmer zul je kunnen terugkeren
naar het blijvende niemandsland

ontsporen, zinken, neerstorten
het was niet voor jou weggelegd

wat dood lijkt leeft voort als licht
je zal sterven als het niet waar is

dat de ziel nooit zal verhuizen

Korf

Die mens sien hulle vlieg.
Wat dan…en waar?
Ufos natuurlik
hulle weet niet wat hulle sien nie
hulle weet nie wat hulle ervaar nie
en niemand glo hulle nie,
want elke keer as hulle wys
…kyk daar!
het die ‘ding’ weggevlieg,
in ‘n flits opgelos,
so eteries
Hulle lyk soos gedagtes
wat soos bye in en uit vlieg
in die kop soos ‘n byekorf
gee ruimte vir hele swerms van Ufos.
die bo-kamer lyk vol UFO-agtige gedagtes
al wat dit regtig maak is hierdie getuies
Stephen Storknes
———————————————
(Vertaling uit het SuidAfrikaans: Miruki Wildesheim)
———————————————
De mens ziet ze vliegen.
Wat dan…en waar?
Ufo’s natuurlijk!
Ze weten niet wat ze zien,
weten niet wat ze meemaken.
en niemand gelooft ze,
want steeds als ze wijzen naar….
kijk daar!
dan is het ‘ding’ weg, gevlogen,
in een flits opgelost.
Zo vluchtig.

Het lijken wel gedachten…
die als bijen af en aanvliegen
in het hoofd dat als een korf
aan hele zwermen ufo’s onderdak biedt.

Een bovenkamer vol ondefinieerbare vluchtigheden.
Het enige dat dit echt maakt
is dit getuigen

Meest geestig

De meest geestige definitie van het ongekende is uiteraard, de UFO.  UFO is inmiddels een oude bekende onder de begrippen.  Het is geestig omdat deze definitie ‘iets’ definieert door te bepalen wat het niet is…maar het vliegt wel.
Het is een ongeïdentificeerde waarneming die verondersteld wordt te vliegen… ofwel zeer vluchtig is.
De UFO-definitie suggereert ook impliciet dat we alle andere ‘objecten’ die geen UFO zijn wel begrijpen en kunnen beheersen omdat we ze een naam hebben gegeven….
De dingen zijn zogenaamd, maar is het niet gewoon als graaien naar een wolk?
De UFO-definitie is eigenlijk een dure manier om te zeggen:
‘Wij begrijpen hier niks van! , maar we hebben het onder controle…denken we…’

Het begrip UFO lijkt verdacht veel op een gedachte, namelijk ondefinieerbaar en uitermate vluchtig. Iedereen kent het verschijnsel ‘gedachten’ of denkt ze te kennen. Maar we kunnen gerust stellen dat nog nooit iemand een gedachte heeft gezien.
Domweg om het feit dat welk ‘iemand’ dan ook, zelf een gedachte is. Een gedachte is onvoorstelbaar vluchtig en kan alleen de suggestie van duurzaamheid krijgen als deze gedachte steeds maar weer herhaald wordt. Wat aan de virtuele aard natuurlijk niets veranderd. Niemand wat een gedachte is.

Definiëren is naamgeving en toeschrijven van eigenschappen aan…
Hoe geestig is het om dan vervolgens te denken dat je weet wat iets is. Je weet alleen dat je ‘het’ die naam hebt gegeven. Maar er wordt niets begrepen.
Er wordt ook niets begrepen van de veronderstelde ‘iemand’ die alle definities denkt te denken en denkt te begrijpen.

Dit is wellicht het meest geestige van dit hele bestaan, omdat bestaan fundamenteel geestig van aard is. Wat dit geestige wezenlijk is weet niemand. Dat het wezenlijk is kan iedereen weten en bij zichzelf nagaan. Wat je ook denkt, voelt, of ervaart aan zintuigen
het is in essentie een verschijnsel in de geest.

Gewit

Wat is eigenlik die witruim

in die gedig?

die onskuldige leser

voel dikwels verneuk

betaal soveel duur geld

vir wit niks, so min ink

witruim gaap na jou oog

soos verse van sneeu

om mooi niks te sê nie?

ware inhoud van die gedig?

taal slegs klankverpakking

om weg gewitte mure te verhul

‘n skoon begin

leser lees hierdie verpakking oop

wat anders sou daarin wees

as oop gees

niks gedig

so is die mens

soos ‘n pop

van sneeu