Vaclav Zandarek was die legendarische zanger uit begin vorige eeuw. Een Praags natuurtalent zonder weerga, met een onwaarschijnlijk groot bereik. Er zijn zelfs coloratuuropnames van deze ‘Praagse Kanarie’. Zo makkelijk als Zandarek zong is vastgelegd op enkele zeldzame wasrollen en schellak-grammophoon platen. Het is een jammerlijk wonder dat er niet veel meer opnames gemaakt zijn. Zandarek ging destijds op tournee door geheel Europa. Hij zong in alle talen…zo werd hij tijdens zijn triomftocht in programma-boekjes aangeprezen.
In werkelijkheid sprak hij alleen maar Tsjechisch en zong hij fonetisch en begreep dus totaal niet wat hij zong. Des te opmerkelijker dat zijn tekstbehandeling geroemd werd en het publiek tot tranen toe kon ontroeren. Dit moet dus puur aan zijn stem hebben gelegen. Nu is het zeer moeilijk om fonetische teksten te onthouden. Geleidelijk aan begon Vaclav steeds vaker zelf lukrake fonetische klanken te fantaseren waarbij het sonore timbre van zijn gouden strot optimaal tot zijn recht kwam. Het publiek raakte alleen maar nog meer ontroerd.
Deze geschiedenis toont aan dat tekst blijkbaar totaal ondergeschikt is aan de klank, het is de klank die bezielt en niet de betekenis.
De platenmaatschappijen wilden met hem echter geen opnames meer maken met onzinteksten. Dit valt allemaal na te lezen in zijn biografie ‘The Phonetic Years’ ; voor wie het Tsjechisch niet beheerst is er nu de Engelse vertaling.