De gordijnen waren oude vlaggen van vergane staten, ze hielden neonreclame tegen.
Het kwartje -dat hij het nooit zou begrijpen- viel eindelijk op zijn plaatsloze plek.
Het geschetste beeld van een gouden toekomst betekende: working for the machine.
Je kon er van de vloer eten, oude etensresten lagen overal verspreid.

Het kwam erop neer precies genoeg rekkelijk te zijn en iets minder precies.
Wat een droom!, gelukkig was het alleen maar echt, waargebeurd.
Een deurroker stond kuchend te blaffen in de deuropening op zijn tijgerpantoffels.
‘Je bent wat je leest!’ ,beweert de cover van het glimmende lifestylemagazine.