Wie slaapt vertrekt.
De vraag is alleen; in welke richting?
Als ik mensen daarnaar vraag krijg ik de meest uiteenlopende antwoorden.
De meesten slapen rechtuit met hun hoofd naar voren, alsof ze een snelweg afleggen.
Ook zijn er die rechtuit slapen maar telkens afslagen nemen, links, rechts.
Er zijn er zelfs die rotondes ‘nemen’, en dan rondjes blijven slapen.
Een zeer uitzonderlijk geval sliep op een rotonde in de verkeerde slaaprchting, linksdraaiend, onderhavige respondent was overigens geen Brit.
Maar dit is nog maar het begin, zo zijn er slapers die achteruit slapen als in een vrije val ruggelings naar beneden.
Of recht omhoog als in een lift, de laatsten doen verslag van een razendsnelle hemelvaart rechtstreeks naar de allerhoogste verdieping.
De schuinslapers slapen daarentegen als zeilbootjes die tegen de wind in oploeven, even over stuurboord, dan weer over bakboord.
Zijslapers raken in een slaapdronken toestand hun onderscheid van links en rechts kwijt, het is alsof ze nog maar één zij hebben. Beide zijden voelen samengesmolten tot één zijde, wat tot paniek kan leiden.
Doolhofslapers beslapen een driedimensionaal labyrint van slaapgangen. Ze worden vaak uitgeput wakker van de eindeloze claustrofobische tocht van omlaag, rechtsaf, omhoog, linksaf en dan weer dezelfde kruipgang achteruit terugslapen omdat de gang doodloopt…

Ik verbaas mij over al die slaaprichtingen omdat ik zelf nogal naar binnen toe slaap.
Of het een richting weet ik niet eens,
het is meer een ineenstorting.
Implosief stort ik in tot een lege kern.
Als ik na de slaapreis weer aanwakker moet ik mijzelf weer van de grond af opbouwen.

‘De slaap is een mysterieus continent dat massaal toerisme trekt, ondanks het feit dat het er niet erg zonnig is’ F.Wildesheim

Ach ja, ik kan het me zo voorstellen hè, dat je een kiezelig steentje bent of een slaperig klaproosblaadje, een afgebladderde lantaarnpaal, een schapenstaartje of plakje ontbijtkoek…een aangebrande ovenwant, een moestuintje, misschien wel een hol gaatje in een Emmenthaler kaas of een knoest in een houtig plankje…waarom eigenlijk ook niet?
De nog-niet-dingen van de verbeelding staren ons aan, alsof ze iets van ons willen…of ze iets verwachten?

Een knalrode lantaarnpaal van klaproosblaadjes die kiezelsteenlicht geeft aan een knoestig schapenstaartje in de moestuin, terwijl de ontbijtkoekoek van het holle gaatje snoept dat zich in de ovenwant verstopt heeft?

Ze schijnen in een staat van verwachting, hun blik vraagt ons:
‘Mag ik blijven? Wil je mij waarmaken, geef je mij leven in een letterlijk lichaam?’
Bezie en beziel mij!

Je kunt alles zijn dankzij het ‘feit’ dat je zelf niks bent, niks specifieks.
Verbeelding staat voor niks, omdat het nog niks is natuurlijk. Het kan nog van alles worden.
De bodem van de verbeelding is bekleed met
hoogpolige verwondering die kietelt aan je geestvoetjes, heel geestig, de muren zijn van zomerbries en het dak van stilte.

‘Verbeelding is een denkbeeldige jeuk, niets dan voortdurend goddelijk gevonk, je wilde natuur die iets wil’ F.Wildesheim

‘Wat mot je’, vroeg de zijderupskleermaker aan de grauwgrijze nachtvlinder.
‘Een baljurkje voor het midzomernachtfeest’,
luidde het timide verzoek.
‘Een lange witte japon graag, van witte rupszijde, versierd met fluweelzwarte strikjes’…
‘Komt in orde, jongedame!’
En nu wachten op volle maan.
In het vollemaanslicht is het mottenbal.
De maanschijf dient als zwevende dansvloer. Op het zachtgroene mos oefent het krekelorkest al maanden walsjes en paringsdansjes onder leiding van de oude Duitse dirigent herr Maikäfer.
Je bent verliefd op de vuurvlieg. Al heb je ook een oogje op AardHommel die zo warm contrabas speelt in het krekelorkest.
Het hele feest dreigt even niet door te gaan vanwege de zomerse warme motregen.
Duizenden motjes dalen neer in het licht,
gehuld in oogverblindende japonnetjes.

Photo: © Jelle Touw 2017

Ober, mijn soep lijkt wel geschift…!

Dat is ook de bedoeling meneer, smakelijk eten!

Hoe bedoelt u, smakelijk?

De schifting is geheel volgens het recept.

Maar het smaakt zo apart…ik bedoel dit is toch niet te eten!

Dat klopt, deze twee ingrediënten stoten elkaar zo af dat u de smaken apart van elkaar kunt proeven. In het nieuwe koken draait het niet om het eten, maar om het proeven!

Jajaja…maar dit is toch geen combinatie, bitterzoet met zuurzout…?

Inderdaad, tot nu toe was dat geen combinatie omdat schiften niet onder de toegestane bereidingswijzen viel, regelgeving.

En nu mag het dus wel, van Europa?

Ons hele kookconcept is op schiften gebaseerd, waar voorheen smaken werden vermengd houden we ze nu zorgvuldig apart, het vereist wel een gedegen kennis van stoffen met afstotende eigenschappen.

Ach, vandaar dat het complete periodieke systeem hier aan de muur hangt!

Inderdaad, u krijgt meer smaken voor uw dure geld, elk chemisch element heeft haar eigen smaak. Wij verkopen geen maaltijden, maar wij verschaffen smaakervaringen.

Wel een aparte benadering, bijna scheikundig.

Absoluut, wat u zegt, scheikundig….’ons nieuwe kookconcept’ is afstoten om wille van de meeste aparte smaken.

En de klant mag proefkonijn zijn?

Die vergelijking gaat enigszins mank, meneer…proefkonijnen eten gratis.