De achterkant toont onbedoeld de individuele signatuur van de maker.
De voorkant toont de mal, het cliché, de norm, de bedoeling…
Rob Scholte groef als een archeoloog in afgedankte burgerkunst en legde verborgen kunstschatten bloot door simpelweg achterkanten te onthullen. Onze moeders blijken een anoniem kunstenaarscollectief te hebben gevormd aan de achterkant van ons leven, een naaldkunststroming.

Wat we verbergen is vaak interessanter dan wat we tonen.
Wat verzwegen wordt zegt meer dan wat wordt uitgesproken.
Wat er niet is -of nog niet- is een drijvende kracht achter de verbeelding.

Het onvoltooide, het onbedoelde, het obscure blijkt een gelukkige bijvangst. Een feest voor het kunstoog.
Hoe openbaar kan een geheim zijn?
Laten we voortaan vooral ook naar de achterkant van de bedoeling kijken.

(Embroideryshow Rob Scholte, de Fundatie, Zwolle)

Ik ben de olifant in de kamer, ik mag graag genegeerd worden in goed gezelschap en in slecht gezelschap, maar het liefst ben ik een roze olifant midden in de bovenkamer van de lezer.
Wanneer men je negeert is één ding helder; het geschrevene is niet onopgemerkt gebleven.
Schrijven draait altijd om dat wat niet te beschrijven is, het ongeschrevene tussen de regels door. Elke poging om het onmogelijke te realiseren heeft iets heroïsch en is daarmee vanzelf een tragikomische bezigheid. Gelukkig ligt de beloning altijd in de poging zelf besloten.
Met een beetje geluk ligt er een olifantsei in iedere bovenkamer te wachten (niet iedere olifant legt overigens een ei)
Het ei ligt daar als een openbaar geheim dat uitnodigt tot uitbroeden. Het wonderbaarlijke wezen zit hem in dat uitbroeden, in het koesteren van dat ei. Het ei moet heel blijven wil het wezen geboren worden.
Voor wie het ei met het badwater weggooit zal er een olifant in de bovenkamer blijven staan, die zich graag laat negeren.
Wie of wat is dat wonderbaarlijke wezen dat in staat is om dit te lezen?

Voor de mens met een kleine beurs en geen vrije tijd is er altijd nog het Vakantiemuseum in Smolderweerd als reisbestemming…
De mooiste vakanties ter wereld zijn daar tentoongesteld in 3d. Bij de ingang, ingericht als een vertrekhal van een vluchthaven, krijgt de bezoeker oortjes, buikcamera en een 3d-bril uitgereikt. Suppoosten zijn als stewardessen verkleed.
De bezoekreiziger klikt willekeurig met zijn camera vakantiekiekjes die hij direct op het schermpje ziet, alles in 3d.
Een zondoorwarmde stem leidt je door de toeristieke attracties. Door het hele museum zijn barretjes met exotische cocktails en hapjes te koop, (aan het eind betaal je het genuttigde gewicht)
De museum winkel is een enorm alfabetisch magazijn van souvenirs en ansichtkaarten van alle hotspots van deze aardbol. Je kunt jezelf een kaartje toesturen vanuit je favoriete vakantieoord. De souvenirs kunnen binnen 3 weken geruild worden als het toch niet helemaal was wat je zocht. Het Vakantiemuseum is het hele jaar open 24 uur per dag, eight day’s a week.
Naast het museum staat een hotel voor wie nog niet meteen naar huis wil. Een bezoek blijkt in de praktijk even vermoeiend te zijn als een ‘echte’ vakantie. Smolderweerd is the place to be.