Op veler verzoek, wil ik ingaan op Tao bij Mozart. Men verbaast zich er ten onrechte over dat Mozart zich als genie ook uitte in anale banaliteiten, poep en piesgrappen.
Voor Tao is er geen enkele tegenstrijdigheid, dus ook geen tegenstrijdigheid tussen genialiteit en banaliteit. Tao ziet louter wederzijdse aanhankelijkheid in de tegendelen. Voor Tao is stront de eerste scheppingsdaad, het is letterlijk een eerste uitdrukking.
Het getuigt juist van kinderachtigheid om poep en pies vies te vinden. Tao is niet kinderachtig, ze omarmt alles ongeacht welke substantie. Mozart was ook verre van kinderachtig ,
hij belichaamde moeiteloos de gerijpte volwassene en het spelende kind. Mozart was in zijn genialiteit permanent aan de diarree en hij genoot daarvan. Uit zijn apocriefe brieven valt te lezen:
De pasgeboren drol filosofeert:’Ik stink dus ik besta!’
Die eindeloze stroom is Tao, ze stroomt nergens niet.

Ken je deze nieuwe hertaling van…Tao Teh Tjing, met de ondertitel ‘Weg wezen’
Daar gaan we weer, wat is dan wel de Tao, als alles wat ik denk niet de Tao is?
Lees deze nieuwe vertaling dan, ten eerste: Tao is geen ding dus geen ‘de’ ervoor en ten tweede: er is geen tweede.
Goed dan, twee in één, dat vat ik, maar het woordje De moet dus weg. Als De weg is dan blijft er over: Tao is weg, niet ‘de weg’
Aha, weg betekent dan foetsie, dat werpt een nieuw duister licht.
Tao is weg zijn, de weg van de oorspronkelijke geest is weg zijn! Hoezo?
Om deze weg te gaan moet jij weg zijn, je bent dan weg geworden.
Niet in de weg staan bedoel je?
Inderdaad, dit de enige wegbereiding, wegwezen.
Tao stroomt door een lege bedding.
Dat klinkt wel heel simpel.
Wil je moeilijk doen?
Er is geen andere geestelijke weg dan weg zijn, geen geestelijk reisdoel, Tao is meer een blijvend vertrekpunt.
Van wie is die hertaling?
Van Hoelang!
Nooit van gehoord.
Het is ook geen chinees.
Hoelang beweert zelfs dat Tao niet chinees is, maar universeel.
Is dat vloeken in de kerk?
Tao heeft geen kerk.
Je kunt gerust zeggen: Tao is een uitgedroogde drol.
Vinden ze nog leuk ook.

Zie je? Je ziet het niet, niet meteen tenminste.
Wat dan?
Dat dit een abstract verhaal is, zwart zonder.
Zonder wat?
Zonder beelden natuurlijk, zonder object.
Maar zwart is dan toch het object.
Ik zou eerder zeggen, zwart is het afwezig zijn van alle objecten.
Dus zwart is geen onderwerp?
Zeker, onderwerploos, zonder voorwerpen.
Onvoorwerpelijk.
Dus zwart is geen ding.
Het is een onding.
Wat blijft er dan over?
Het waarnemen?
Maar, een waarnemen dat geen verhaal heeft…
Gesloten ogen in donkere nacht.
Er is toch licht in dit waarnemen?
Zie je dat?
Of is het het waarnemen zelf dat licht is?
Alsof het zwarte waarnemen zichzelf zichtbaar maakt in dit zicht?
Dit verhaal gaat nergens meer over.
Het verhaalt over het einde van alle verhalen.
Over dat waar alle verhalen in verschijnen.
En verdwijnen…
Waar kan waarnemen in verdwijnen?
In niet waarneembaar zijn?
Ook dat zou nog waarneming zijn.
Het onkenbare…?
Wordt nog steeds gekend.
Kennelijk.

Van jongsaf aan hield hij mensen uit hun slaap, zijn ouders
noemden hem eerst nog liefkozend hun Mug, later werd hij vermeden als de pest. Overdag sliep hij hazenslaapjes op school omdat hij de nachten doorwaakte met het stellen van waaromvragen.
Het aanhoudende gewaarom gaf een irritant gegons in de huiselijke kring, verjoeg je de vraag met een antwoord dan klonk na luttele seconden alweer het volgende waarom…Waarom slapen als je kunt vragen?
De gezinsleden werden onregeld en gestoord door de huismug.
Ze verboden hem vragen te stellen, omdat geen enkel antwoord hem kon bevredigen.
‘Waarom stellen jullie eigenlijk geen vragen?’ vroeg Mug, ‘weten jullie alles al?’ ‘Vertel dan maar hoe het zit, ik weet nog van niks.’
De Mug werd uit huis geplaatst en onderwierp zijn pleegouders aan hetzelfde kruisverhoor.
Hij moest maar filosofie gaan studeren, volgens zijn derde pleegvader was Socrates net zo’n soort stoorzender geweest die nu nog steeds in aanzien stond.
De studie was een teleurstelling, leren wat anderen allemaal hadden bedacht, zonder zelf door te vragen. De Nederlands filosoof was een jukebox die louter fragmenten van dode filosofen afspeelde.
Begrepen ze dan niet dat filosofie sterft met de filosoof, dat filosofie alleen bestaat als de direct geleefde praktijk?
Socrates had nooit iets geschreven, alleen gesproken, de irritatie die hij opriep leidde tot een gifbeker. De Mug begreep alleen niet waarom hij die had leeggedronken, hij had er zeker schoon genoeg van nooit een echt antwoord te krijgen.
De Mug verliet de studie en ging door met doorvragen.
Leden van de vrijmetselaarsloge vroegen hem om toe te treden tot hun geheime genootschap.
De Mug vroeg waarom er geen vrouwen bij mochten.
Daar was een aparte loge voor: ‘de Weefsters’
‘Dat lijkt mij wel wat’ zei de Mug.
Hij kreeg geen antwoord van de loge.
Er zat niets anders op dan met een weefster te trouwen die het vragenvuur in hem opstookte.

Het antwoord op elk waarom is zomaar.
Het doel is lukraak in een roos geschoten.
De zin van het nut is het onbruikbare gebruiken.
De reden is zonneklaar & plompverloren.

Maar neem dit ook weer niet te licht op,
want alles gaat hier zonder enige moeite.
Je eigen weerstand is een springplank.
Wip ermee en duik sierlijk naar benee.

Wel even het bad vullen met iets vochtigs,
desnoods met melk of walvistranen.
Voel zelf maar wat het beste plonst.
Spraakwater valt ook vaak in de smaak.

Om van het concept God af te komen
hebben wetenscheppers besloten dat
dit integrale bestaan uit niets is ontstaan.
Een prima besluit, God heeft een andere, verbeterde naam gekregen. Dat iets uit niets verschijnt heet doorgaans magie, een onverklaarbaar wonder.
Wetenschap heeft zich dus tot pure magie bekeerd met de vaststelling van Niets als oorzaak van het universum.
Is het niet nog veel wonderbaarlijker dat een groot Niets dit alles onbedoeld heeft voortgebracht in plaats van een god met een bedoeling. Laten we het Niets danken en aanbidden.
Taoïsme is de eeuwigheid altijd al ver vooruit geweest.

Natuur is een vormvinding.
Biologie is hersenloos geniaal.
Kunnen we vaststellen dat natuur
er al was ver voor de biologie haar vorm vond?

Er is een medogenloze kleinheidswedloop aan de gang.
Chinezen en Nederlandse biologen zoeken naar het kleinste slakje met slakkenhuis.
De Chinezen vonden er al twee die met huisje en al door het oog van een naald kunnen,
waarop de nietsontziende Nederlandse biologen een 0,2 milimeter kleinere huisjesslak
registreerden bij het instituut voor kleinste dieren. Zie ter vergelijk de punt achter de zin. Recordhouder is tot nu toe de Ammonicera Minortalis van 0,32 mm.
Stel je even een babyslakje voor van deze laatste soort en win de kleinste ontroeringsprijs
Ik ben warm pleitbezorger voor een wedloop in traagheid, de traagste wint de eerste prijs.

Als we de volwassen wereld moeten geloven is het leven één grote wedstrijd, kinderen weten wel beter, die spelen dat ze de koning van de wereld zijn.

Hebt je het al gehoord?
Nee, wat bedoel je?
Het schijnt dat…
Dat verhaal dat de ronde doet?
Dat er geruchten in omloop zijn?
Die speculaties bedoel je?
Nou ja, ik weet op welke je doelt, maar…
Ze blijken nergens op gebaseerd te zijn, bedoel je dat?
Inderdaad, er is geen grond voor ze…
Geen bestaansgrond?
Zeker weten!
Hoe weet je dat zo zeker.
Dat heb ik van horen zeggen.
Uit zeer betrouwbare bron zeker.
Nogal.
Van wie heb je die welingelichte bron dan?
Nou, van een andere onomstreden bron.
Jaja, en die bevestigen elkaar zeker.
Zeker weten.
Dus jij denkt als bronnen elkaar aanbevelen dat ze betrouwbaar zijn? Nou, ze zijn wel met veel.
Dus als alle zandkorrels beweren dat er geen woestijn is, dan neem je dat aan?
Ik begrijp je, een zandkorrel kan niet zijn bestaansgrond ontkennen.
De vraag is dus: wat is onze bestaansgrond waar het om kennen gaat.
Het kennen zelf?
Wie kan het kennen ontkennen?